Harime Amn

آه تو نبودی
آهٍ غبتَ عنّا
وای از شبهایی که رسید
ويلاهُ من ليالٍ أُعتِمَت
آه تو نبودی که ببینی شب ما را
آهٍ ليتك كنتَ معنا لترى ظلمةَ ليلنا
آه تو نبودی
آهٍ غبتَ عنّا
وای از دنیایی که ندید
ويلاهُ من عالمٍ ليس يرى
آه شب آتش شب وحشت تو نبودی
آهٍ ليلةَ نارٍ ليلةَ وحشةٍ دونك
«وای شب غربت
ويلاه من ليل الغربة
تو نبودی و عشق تو بود
ما كنت انت ولكن حبُّكَ كان
وای كه چه ديدم
ما أعظم ما رأيتَ
ز شراره آتش و دود
من سعير النار و من الدخان
آه تو نبودی و یاد تو بود
ما كنت انت ولكن ذكرُكَ كان
غابَ ضياكا
آنگاه نور تو
في أفق غطّتهُ رِماح
در افقی از نیزه نهان شد
و اغتَسَلَ الماءُ حزیناً بدِماکا
و رود اندوهگین با خون تو تن شست
لیتُکَ جنبي
کاش کنارم بودی
مذ صارَ القلبُ جِراح
آنگاه که قلبم سراپا زخم بود
لیلةَ دمع و وداع بقفاکا
شبی که با اشک تو را وداع می گفتم
لیلةَ صبرٍ
آن شب شکیبی
لكَ عمريَ فاضَ حنين
که گوئی عمرم را دلتنگی ات فرا گرفته بود
زينبُ كيفَ
آخر زینب
ستُسبى دونَ حسين
چگونه دور از حسین به اسارت برود
صاح وجودي و نادى (حسين)
بنگر که همه ی وجودم بانگ می زند :حسین